به گزارش پورتال خبری کاشان ، شامگاه یکشنبه استاد مشفق کاشانی راهی انجمن شاعران ایران شد تا در مراسم تولد سهیل محمودی شرکت کند. 

در این مراسم او در سخنانی به روایت خاطراتش از زمان کار در رادیو و همکاری با کسانی چون قیصر امین‌پور، سیدحسن حسینی، سلمان هراتی، سهیل محمودی و ساعد باقری پرداخت اما پیش از آن که آخرین رباعی خود را قرائت کند از حال رفت. 

حاضران در مراسم بلافاصله با اورژانس تماس گرفتند اما استاد مشفق کاشانی در بیمارستان به دلیل نارسایی قلبی جان به جان آفرین تسلیم کرد.

چهره‌هایی چون  محمود دعایی، اسرافیل شیرچی، صادق خرازی، ساعد باقری، فاطمه راکعی، افشین علاء و ... در این مراسم حضور داشتند. احمد مسجدجامعی هم نیز که در راه آمدن به مراسم بود، با شنیدن خبر حادثه یک راست به بیمارستان رفت. 

در حال حاضر شرکت‌کنندگان در این مراسم راهی خانه استاد مشفق کاشانی شدند تا این واقعه را به بازماندگان تسلیت بگویند. در این دیدار سیدمحمد خاتمی خطاب به خانواده این شاعر گفت: «همه مایتیم شده‌ایم و فقط شما نیستید که پدر از دست داده‌اید.»

قرار بود استاد مشفق کاشانی این رباعی را برای مراسم جشن تولد سهیل محمودی بخواند: «برخیز ز جا نه وقت خواب است ای دوست/ بنشین که شب شعر و شراب است ای دوست/ در بزم سهیل، زهره با چنگ نواخت/ میلاد بلند آفتاب است ای دوست». 

پیش از این مهرداد اوستا، شاعر نیز در حین شعرخوانی در جمع شاعران چشم از جهان فروبسته بود. 

عباس کی‌منش ملقب به مشفق کاشانی در سال ۱۳۰۴در شهر کاشان زاده شد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در همین شهر و تحصیلات دانشگاهی را در دانشگاه تهران به پایان برد. از او ده‌ها مجموعه شعر چون «سرود زندگی»، «سراب آفتاب»، «آذرخش»، «آینه خیال»‌و ... منتشر شده است. 

مروری کوتاه بر زندگی مشفق کاشانی

عباس کی‌منش (مشفق کاشانی)‌، متولد 1304 کاشان است. تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در شهرش و تحصیلات تکمیلی تا مقطع فوق‌لیسانس را در تهران به پایان رساند.

اولین شعر آیینی‌اش ‌ صلای غم را که تضمینی زیبا از 12 بند محتشم کاشانی است، در 19 سالگی سرود که با عنوان «زینت‌المراثی» چاپ شد. این اثر در پی شفا یافتن او از یک بیماری مهلک در کاشان سروده شد تا شکر و سپاسی باشد از حضرت اباعبدالله الحسین و حضرت ابوالفضل که جواب نذر و نیاز پدر را با شفای پسر داده‌اند.

مشفق پس از دیپلم به استخدام وزارت فرهنگ (آموزش و پرورش)‌ درآمد و در کنار تدریس و فعالیت در معاونت فرهنگی اداره، پیشه شاعری خود را نیز با عشق و علاقه دنبال کرد و در این رهگذر با سهراب سپهری جوان آشنا شد و با دیدن یکی از شعرهای او به استعدادش پی برد و او را به سرودن تشویق کرد.

سهراب سپهری شاعر آب و آیینه کشف بزرگ مشفق است. نگاه نافذ و نجیب سهراب بر دلش می‌نشیند و این 2 اهل دل کاشانی را برای مقطعی از زندگی همراه و همسفر می‌کند.

1333 سال مهاجرت مشفق به تهران و حضورش در جلسات و انجمن‌های اسم و رسم‌دار شعر و ادب آن روزگار و شروع دوران حرفه‌ای شاعری او بود. مشفق کاشانی خود در مورد سبک شعری اش می گوید : سبک و سیاق آثار من آمیزه ای از سبک هندی و عراقی است.

او در بیشتر قالب های شعر فارسی طبع آزمایی کرده است ولی به غزل  بیش از قالب های دیگر علاقه دارد .

مشفق پس از انقلاب نیز بسیار جدی‌تر و کوشاتر از پیش با هنر خویش به یاری فرهنگ و ادب ایرانی‌ اسلامی آمد و با حضور در مرکز موسیقی صداوسیما، واحد ویرایش رادیو و حضور در شورای عالی شعر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در کنار استادان دیگر شعر انقلاب، محمود شاهرخی، حمید سبزواری، شهریار و مهرداد اوستا در آفرینش ادبیات انقلاب و دفاع مقدس و آموزش و پرورش شاعران جوان و نوپا، نقش مهمی ایفا کرد و تاثیر ماندگاری از خود برجای گذاشت. سرود زندگی ، سراب آفتاب ، آذرخش ، آینه خیال ، گزینه ادبیات معاصر ، شب همه شب ، هفت بند التهاب ، پنجره ای به آفتاب ، در صلای غم ، تضمین 12 بند محتشم کاشانی و سیرنگ از آثار دیگر اوست .

مشفق کاشانی از شعرای متعهدی است که در دوران دفاع مقدس در کنار سپیده کاشانی ، حمید سبزواری ، محمود شاهرخی ، مهرداد اوستا و دیگران با سرودن اشعار ارزشی ، روحیه حماسی رزمندگان ، خانواده های شاهد  و آحاد مردم  را دوچندان می کرد .